EmocjeJak pomóc dziecku wyrazić złość?

Jak pomóc dziecku wyrazić złość?

Zdecydowana większość rodziców wychowując swoje dziecko w pewnym momencie napotyka na jego trudności z wyrażaniem emocji. Człowiek wraz z wiekiem nabywa coraz dojrzalsze sposoby radzenia sobie z trudnymi odczuciami. Dzieci uczą się różnorodnych strategii wyrażania emocji poprzez obserwację zachowania dorosłych, obserwację zachowań swoich rówieśników, a także biorąc przykład z postępowań ulubionego bohatera danej bajki, czy animacji.

Emocją, z której adaptacyjnym wyrażeniem większość dzieci przejawia trudność, jest złość. Na początek należy zaznaczyć, iż złość jest jedną z podstawowych emocji i jej odczuwanie przez dziecko jest czymś zupełnie naturalnym i ważnym dla jego rozwoju. Nie należy jej traktować jako negatywnej emocji, gdyż sam fakt jej występowania u dziecka jest czymś korzystnym i prawidłowym dla jego rozwoju emocjonalnego. Natomiast warto się zastanowić, w jaki sposób rodzic może pomóc dziecku z jej wyrażeniem, tak by nie była krzywdząca dla otoczenia, jak i dla samego dziecka. Niejednokrotnie rodzice skarżą się na występujące wybuchy złości u dziecka, nierzadko połączone z aktami agresji.

Zatem co zrobić, by pomóc młodemu człowiekowi zmierzyć się z tą trudną emocją? Poniżej kilka propozycji, które rodzic może wykorzystać w domowym zaciszu i sprawić, że dziecko zacznie w zdrowy sposób wyrażać swoje frustracje.

  1. Rysujemy potwora złości

Usiądź wspólnie z dzieckiem i poproś, by narysowało swojego potwora złości. Niech owa postać będzie duża, wyraźna, jednak pozwól dziecku zadecydować o szczegółach i detalach. To ma być jego wyobrażenie. Następnie zaproponuj podarcie na malutkie kawałki
i wyrzućcie pracę do kosza. Nie wyręczaj dziecka w pracy – samodzielne wykonanie zadania pozwoli na uwolnienie napięcia w ciele, głównie w dłoniach, a tym samym na „zwentylowanie” emocji.

  1. Wypisujemy denerwujące rzeczy

Starsze dzieci, bądź te niechętne do rysowania mogą wypisać frustrujące je kwestie na kartce. Następnie, analogicznie jak z potworem złości, targamy ową kartkę i wyrzucamy do kosza. Również nie wyręczamy dziecka, niech to będzie jego własnoręczne pismo.

  1. Przebijamy balonik

Dziecko nadmuchuje balon (pomoc rodzica może się okazać niezbędna J), następnie pisakiem pisze, bądź rysuje na nim rzeczy, które go złoszczą. Po tym dziecko przebija balon. Warto, by maluch spróbował nadmuchać balon – uwalnia to emocje z ciała.

  1. Tworzymy własny język

Poproś dziecko, by wzięło kartkę papieru i zaczęło na niej pisać…. wymyślonym językiem.  Im większa kreatywność dziecka, tym lepiej. Niech litery, znaczki, szlaczki będą jak najbardziej zniekształcone i niepodobne do rzeczywistego alfabetu. Sprawia to, iż uwaga dziecka całkowicie zostaje odwrócona od bieżącego odczuwania na rzecz myślenia kreatywnego. Pozwala nieświadomie uwolnić napięcie.

  1. Ruszamy się

Poproś dziecko, by zaczęło ćwiczyć. Możesz być jego modelem lub dać mu całkowitą swobodę wyboru aktywności fizycznej. Niech skacze, biega, robi przysiady, pajacyki. Im bardziej energetyczne ćwiczenia, tym lepiej. Pozwala to pozbyć się napięcia w ciele, „wytrzepać” trudne emocje.

  1. Obserwujemy ciało

Usiądź przy dziecku i pomóż mu wczuć się we własne ciało. Niech wskaże, w którym miejscu w ciele czuje złość. Niech postara się poczuć spięte mięśnie, przyspieszony oddech, czy zaciśnięte dłonie. Uważność na to, co się dzieje ze mną tu i teraz jest niezwykle cenna
i ważna.

Powyższe propozycje to kilka prostych przykładów pracy nad zdrowym wyrażaniem złości
u dziecka. Oczywiście nie wyczerpują one występujących metod radzenia sobie z tą trudną emocją. Rodzic, bacznie obserwując swoją pociechę i sposób w jaki wyraża złość, sam może modyfikować owe propozycje, tak by jak najlepiej służyły dziecku. Im większa kreatywność rodzica, tym lepiej. Ważne jest, by rodzic był wsparciem, partnerem w tym procesie. Nie można krytykować dziecka, wyśmiewać, ani narzucać własnych propozycji. Dziecko musi poczuć się bezpiecznie, aby otworzyć się i nie wstydzić trudnych odczuć.

 

Na podstawie:

Kajka N., Szymona K. (2014). Terapia ADHD. Trening sukcesu w pracy z dzieckiem nadpobudliwym.

 

Opracowała: mgr Patrycja Szczepanik-Uchwat, psycholog

Najnowsze

Więcej artykułów